ADHD در کودکان
این بیماری نوعی بیش فعالی است که بعنوان یک اختلال در کودکان رخ میدهد و موجب تحریک پذیری، ناتوانی، بیقراری و علائمی از این قبیل می شود.
ADHD چیست؟
اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یک اختلال رایج در کودکان است. علائم ADHD در کودکان شامل عدم توانایی تمرکز بر روی وظایف یا نیاز به توجه زیاد، تحریک پذیری و یا بیش فعالی است. انجمن روانپزشکی آمریکا 5٪ کودکان را مبتلا به ADHD تخمین می زند، هر چند برخی مطالعات بر این باورند که احتمال بروز این بیماری بیشتر از درصد اعلام شده است.
مقایسه ADD با ADHD
اصطلاح "ADD" توسط انجمن روانپزشکی آمریکایی در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری (DSM)، چاپ سوم، که ابتدا در سال 1980 منتشر شد، استفاده شد. در آن زمان دانشمندان بر این باور بودند که مشکلات این بیماری در برخی موارد مستقل از مشکلات احتمالی و بیش فعالی است. با انتشار DSM-IV در سال 1994، نام اختلال با ADHD جایگزین شد. امروز "ADHD" به عنوان اصطلاح کنونی و به روز در نظر گرفته می شود، در حالی که "ADD" نامی قدیمی است.
علائم ADHD در کودکان
علائم ADHD در کودکان شامل بیش فعالی، بروز رفتارهای غیرمعمول، تکانشگری و بی توجهی است. در حالی که این رفتارها در دفعات کم بین کودکان عادی است، اما در کودکان مبتلا به ADHD علائم شایع تر و شدیدتر خواهد بود.
علائم ADHD: کودکان بیش فعال
- بیقرار بودن و پیچ و تاب خوردن
- ناتوانی در نشستن درست
- بدون وقفه صحبت کردن
- دشواری در انجام فعالیت های کند و آرام
علائم ADHD: تحریک پذیری
- بی تابی
- دشواری زیاد برای انتظار در صف
- گفتن چیزهای نامناسب
- قطع کردن صحبت دیگران
- اقدام به عملی بدون توجه به عواقب آن
علائم ADHD: نادیده گرفتن
- به راحتی پریشان می شود
- دشواری تمرکز بر وظایف
- دشواری سازماندهی
- مشکل تکمیل تکالیف یا فعالیت های دیگر
- مبارزه با پیروی از دستورالعمل ها
چگونه ADHD تشخیص داده می شود
اکثر کودکان نشانه های بی توجهی، بیش فعالی و تحریک پذیری را به عنوان بخشی از رفتار و رشد طبیعی نشان می دهند. اما در کودکان مبتلا به ADHD این رفتارها شدیدتر و مکرر است.
راهنمای تشخیص ADHD در کودکان
تشخیص ADHD نیاز به چندین مرحله دارد. برای تشخیص ADHD در کودکان، رفتارهای مرتبط با ADHD باید برای شش ماه یا بیشتر باید ادامه یابد، در موقعیت های متعدد (مانند خانه، مدرسه و دیگر مکان ها)، و مدرسه یا روابط کودک باید آنالیز کافی صورت پذیرد.
در اینجا شرایط دیگری است که علائم ناخواسته، بیش فعالی و یا تحریک پذیری با ADHD را به اشتراک می گذارند:
سوء تغذیه: تغذیه نامناسب می تواند به رشد مغز در کودکان رو به رشد، به ویژه در سال اول زندگی، آسیب برساند.
استرس: استرس عمیق زندگی مانند طلاق یا مرگ یکی از عزیزان می تواند تغییرات در رفتار کودکان ایجاد کند که گاهی اوقات علائم ADHD را تقلید می کند.
والدین ناکارآمد: اگر والدین ناسازگار یا مطمئن از خود باشند، کودکان بدون ADHD ممکن است مشکلات رفتاری ایجاد کنند.
بزرگ کردن کودک مبتلا به ADHD
مثبت فکر کنید. بخش مهمی از کمک به کودک مبتلا به ADHD برای غلبه بر چالش های خود، حمایت و تشویق مثبت است. بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD روشن و خلاق هستند و می توانند از این نقاط قوت استفاده کنند.