حقایق پوکی استخوان

فاکتورهای کلیدی افزایش خطر پوکی استخوان

عبارتند از:

ژنتیک، فقدان ورزش، کمبود کلسیم، و ویتامین D، تجربه شخصی ایجاد شکستگی در بزرگسالی، کشیدن سیگار، سوء مصرف الکل، سابقه آرتریت روماتوئید، اسپینا بیفیدا، کمبود وزن، پیشینه خانوادگی پوکی استخوان.

بیماران مبتلا به پوکی استخوان تا زمانی که شکستگی رخ ندهد هیچ علائمی از خود نشان نمی دهند.شکستگی های معمول در افراد مبتلا به این بیماری شامل شکستگی های لگن، شکستگی مهره های ستون فقرات و شکستگی مچ دست است.

تشخیص پوکی استخوان

می تواند از طریق اشعه ایکس، سی تی اسکن صورت گیرد.همچنین آزمایش هایی برای اندازه گیری تراکم استخوان تایید شده است.

درمان پوکی استخوان

علاوه بر داروهای تجویزی پوکی استخوان شامل داروهای تجویزی مثل قطع مصرف الکل و سیگار، اطمینان حاصل کردن از انجام ورزشها و حرکات اصلاحی کافی، فیزیوتراپی، استفاده استاندارد از کلسیم و ویتامین D  و داروهای دیگری به تناسب سن و جنسیت مثل استروژن، کلسی تونین، تری پاراتید، رالوکسیفن است.

نتایج بیماری پوکی استخوان

استخوان های پوک شده مسئول ایجاد دردهای قابل توجهی می شوند همچنین کاهش کیفیت زندگی، ناتوانی در انجام کارهای روزمره و در نهاینت معلولیت میتواند از عوارض پوکی استخوان باشد. 30% از بیماران مبتلا به شکستگی لگن نیاز به مراقبت های پرستاری در منزل دارند.