مننژیت (قسمت دوم)

درمان عوارض مننژیت

عوارض سیستماتیک مننژیت باکتریایی حاد باید از جمله موارد زیر باشد:

• فشار خون یا شوک
• هیپوکسمی
• هیپوناترمی یا کم سدیم شدن خون که کاهش سطح خونی یون سدیم در بدن است
• آریتمی قلبی و ایسکمی
• سکته مغزی
• تشدید بیماری های مزمن

درمان مننژیت

مننژیت باکتریایی

مننژیت باکتریایی حاد باید بلافاصله با آنتی بیوتیک های وریدی و اخیرا کورتیکواستروئیدها درمان شود. این درمان به کاهش خطر افزایش عوارض بیماری، مانند تورم مغزی و تشنج و بهبود آن کمک میکند.

علائم هیدروسفالی و افزایش فشار داخل جمجمه (ICP)باید مورد توجه قرار گیرد. تب و درد باید مداوا شود، فشارخون و سرفه مورد کنترل قرار می گیرد، از تشنج ها جلوگیری می شود و از فشار خون سیستماتیک اجتناب می شود.درمان آنتی بیوتیکی بیشتر بصورت تزریق و بمدت یک تا سه هفته انجام می شود. در کودکان برای درمان مننژیت گاهی از استروئید ها استفاده میشود.

مننژیت ویروسی

آنتی بیوتیک ها نمی توانند مننژیت ویروسی را درمان کنند، و بیشتر موارد در چند هفته خودشان بهبود می یابند. درمان موارد خفیف تر مننژیت ویروسی معمولا شامل موارد زیر است:

• بستری شدن و استراحت مطلق
• استفاده از مقدار زیادی مایعات
• داروهای ضد درد برای کمک به کاهش تب و تسکین درد های بدن
• پزشک شما کورتیکواستروئیدها را برای کاهش تورم در مغز و داروهای ضد تشنج برای کنترل تشنج ها تجویز می کند.

در برخی موارد اگر بیماری مننژیت در کودکان طولانی شود ممکن است عوارض و آسیب های شدیدتری به همراه داشته باشد.

برخی از آنها عبارتند از:

• ایجاد نارسایی در کلیه ها
• بوجود آمدن اختلالات در حافظه و یادگیری
• ناشنوا شدن
• ایجاد مشکلات در حفظ تعادل
• تشنج